Musictime In Indonesia

Rob Dessauvagie (producer)

Gado Gado SpeciaalGado Gado Speciaal

Johan Fabricius, Nelly Voger, Peter Van Es, De Sobats, Tante Pim Elsinger, Wal Neyndorff, Wies Van Maarseveen.
Producer: Rob Dessauvagie

Label: Decca 846 511 XBY
Gado Gado SpeciaalGado Gado Speciaal

Indisch Abc Zeggertjes, Johan Fabricius, Marijke Merckens, Nelly Voger, Peter Van Es, Samudera Indonesia, De Sobats, Tante Pim Elsinger, Wal Neyndorff, Wies Van Maarseveen.
Producer: Rob Dessauvagie

Label: Philips - 6677 061
Gado Gado SpeciaalGado Gado Speciaal

Indisch Abc Zeggertjes, Marijke Merckens, Nelly Voger, Samudera Indonesia, Tante Pim Elsinger, Wal Neyndorff.
Producer: Rob Dessauvagie

Label: Decca 846 525 XBY

Het is verheugend dat de Directie van Decca in deze opname, naast de al meer bekende Krontjong-muziek, een plaats heeft ingeruimd voor het z.g. "petjo", te omschrijven als een soort ,,Indisch taaltje", gesproken door bepaalde groepen onder bepaalde omstandigheden.

Bij mijn weten is dit voor het eerst op deze wijze gebeurd, een feit, waarvoor wij heel dankbaar mogen zijn. Zonder hier nader te kunnen ingaan op de wetenschappelijke kwalificatie ervan, kan gezegd worden dat daarmede een goede stap is gezet om dit gesproken taaltje-hier dan in het amusementsvlak-vast te leggen, hetgeen van belang kan zijn, omdat wij niet weten of dit binnen afzienbare tijd misschien niet uitgestorven zal zijn. Ook uit sociologisch oogpunt bezien kan deze opname van nut zijn. Zij kan ertoe medewerken dat in de Nederlandse samenleving meer begrip ontstaat voor het ,,anders zijn" van de Nederlanders die uit het vm. Ned. Indie naar het moederland terug zijn gekomen, de ,,Indische Nederlanders", een term overigens welke verschillend en naar mijn oordeel haast nimmer geheel juist wordt gehanteerd.

De gene die bij sommigen bestaat t.o.v. het gebruik van het ,,petjo" omdat zij menen dat daarmede de groep belachelijk wordt gemaakt en gedenigreerd, is ten enenmale ongegrond. Uit artistiek oogpunt kunnen wellicht bezwaren tegen deze plaat worden aangevoerd, doch de opzet was om in een ongedwongen, gezellige sfeer wat verstrooiing en genoegen te brengen.

Dat daarmede tevens een sociologisch van belang zijnd doel wordt gediend, kan slechts worden toegejuicht. Ik hoop dan ook van harte dat de plaat goed ontvangen wordt en dat zij haar weg zal vinden ook onder die Nederlanders, die nimmer in Indonesie zijn geweest doch belangstelling hebben voor hun landgenoten die wel het voorrecht hadden in dat werelddeel te mogen leven. Door de vele onomatopeeen waarvan in het petjo gebruik wordt gemaakt zal het ook niet-kenners niet al te moeilijk vallen het te volgen.

Mw. Mr. H. C. L. van Maarseveen


Plaat 1 verscheen eerder onder de titel ,,Gado Gado" (Gado2); de vervolg-LP (plaat 2) onder de titel ,,Gado Gado Speciaal".

Hoe de eerste LP tot stand kwam
Op een plotselinge dag si Rob, een sobat kentel van mij, belt mij op en zegt: ,,Over een half uurtje ben ik bij je, kan dat?" ,,Natierlijk ken", antwoord ik. Enfin, het was niet binnen en half uurtje, doch pas na anderhalf uur; u weet toch indo's met hun djam karet. Na soeda, eindelijk hij zit in de huiskamer en als mijn hond klaar is met gong-gong na een slentik van mij steekt Rob van wal.

,,Ken je goed indisch spreken en een verhaal schrijven", vraagt hij. ,,Lo te gek die fen zeg, als indisch spreken djangan takoet, maar verhalen schrijven ik weet niet hoor." ,,Niet? - de kwestie is deze, als jij ken, een bekende platenmaatschappij heeft interesse in jou en jij dapet veel gel lo pe." 's Avonds als Rob al lang naar huis is, ik vertel aan Bettet mijn vrouw wat Rob van plan is. ,,Na, jouw duim is toch altijd dik geweest en zolang ik jou ken heb je hem nog lang niet leeggezogen." Midden in de nacht ik kruip uit bed en ga een verhaal schrijven seg en als een echte auteur mijn haar door de war en de asbak vol met peukjes.

De volgende dag ik bel Rob en zeg dat mijn verhaal klaar is. ,,En jouw stem hoe deze?" vraagt hij. ,,Don't be bang" ik seg zelfverzekerd. Na veel bellen met andere artiesten enz., wij hebben een generale repetitie bij Rob en Maud thuis. Maudje heeft heerlijke sate gemaakt. Bij indische mensen altijd eten eerst en daarna zaken en dan weer eten tot je als een oedang goreng wazig naar het plafond zit te staren en dan praten ze nog over waar je zo lekker kunt eten. Enfin de generale liep hier en daar bengkok en pejot en van al dat repeteren kregen we gewoon en boentoet monjet. Eindelijk's avonds om een uur iedereen kent z'n rol en hoe hij het moest voordragen. Soms muler hoor, want jongeluitjes vergeten of kennen ons petjoektaaltje niet eens meer. Inplaats van lemper zeggen ze lempar, wat weggooien betekent, nou denk maar niet dat een glodokgladakker en lemper weggooit.

Na enkele weken kregen we van Rob een seintje dat we zaterdag 26 oktober om vier uur aanwezig moesten zijn in Huize Modjo voor de proefopnamen;'s avonds om acht uur begonnen de echte opnamen met publiek. Ja, en wat voor publiek, familie en kennissen die zo veel kritiek hadden, dat je voor je optreden al een paar keer naast de pot en over je schoenen had geplast. Ik als amateur-artiest, tussen professionele grootheden, zou twee verhalen voordragen. Tante Pim en de krontjong band zorgden voor een lekker sfeertje. Het was vijf voor acht, toen Rob tegen mij zei: ,,Het is zover, opkomen njootje!" Ik lachte zelfverzekerd en tilde even mijn oogleden op wat zoveel moest betekenen als: taoe baik-nja dong.

Ik stak mijn rechterhand in mijn jaszak en tobat mijn tekst is gone. La i lah ik zoek overal, doch vind neks. Ik zoek op de grond totdat mijn voeten helemaal keboelet in de wirwar van microfoonsnoeren en andere kabels; ik ben verloren. Dan mijn Bettet ziet mijn nerveus gedoe en vraagt: ,,Wat zoek je toch?" ,,Mijn tekst ilang en ik moet op", snauw ik. ,,En daar in jouw linkerhand, wat is dat?" en ja hoor, al die tijd had ik mijn tekst in m'n linkerhand vastgeklemd; het zag er verkreukeld uit en er zaten vetstrepen op. Kennelijk had ik het een half uurtje tevoren na het eten van een loempia als servetje gebruikt. Mijn kennissen gnuifden. Toen ging deze djago het podium op. Adoe, wat zag een zaaltje er van deze plaats anders uit, het leek wel een vliegtuighangar. Ach ik was niet zenuwachtig, dat van die tekst was vergeetachtigheid toch, meer niet. De avond verliep gezellig en het publiek was zeer tevreden. De plaat gaat Gado2 heten, toch vroeg ik Rob waarom hij deze titel had gekozen. Nou als ik hem ,,Krontjong Indo" of zoiets had genoemd, koopt niemand die plaat zei hij. Maar Gado2, seg nou zelf, waar denkt een Indo altijd aan, ETEN toch of niet soms?

Wal F. Neyndorff












Donation PayPalThanks

                                                                                                 © Musictime.nl Chris & Dian & James